پرسش  . آیا در قرآن مجید درباره زندگى مشترک زن و شوهر و همسردارى  آیه اى داریم؟

قرآن کریم دو چیز را رکن و اساس تحکیم بنیان خانواده مى داند، که  بى توجهى به آن، راه نفوذ شیطان را هموار مى سازد؛ که آن دو، آرامش و محبت  بین زن و شوهر است.

خداوند سبحان مى فرماید: «وَ مِن آیاتِهِ اَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ انفسکم اَزْواجاً لِتسکنوا  الیها و جعل بینکم مودةً وَ رَحْمةً اِنَّ فى ذلکَ لآیاتٍ لِقُوْمَ یَتَفکَّرُونَ»[1] یکى از آیات الهى  آن است که براى شما از جنس خودتان جفتى بیافرید که در برِ او آرامش یافته و با  هم انس گیرید و میان شما رأفت و مهربانى برقرار فرمود در این [زندگى مشترک]  نشانه هایى است براى کسانى که تفکر مى کنند»[2].

از این رو، سفارش شده با دختر بسیار دوستار و مهربان، ازدواج کنید.

رسول اکرم (صلی الله علیه وآله)  مى فرماید: «اِنَّ خَیْرَ نِسائِکُمْ اَلْوَلُود والْوَدُودُ اَلْعَفیفَةُ»[3]؛ «بهترین زنان شما، زنان فرزند آور، بسیار دوستدار و پاکدامن هستند».

زن و شوهر اگر بخواهند زندگى موفق و پایدارى داشته باشند، بایستى رمز و  رازهایى که باعث سعادت و ایجاد محبت بوده، بدست آورده و آن را در زندگى به  کار ببندند.

نبى اکرم (صلی الله علیه وآله)  مى فرماید: «جِهادُ الْمَرأَةِ حُسْنُ التَّبَعُّل»[4]؛ «جهاد زن، همسردارى  نیکو است».

و نیز درباره مرد مى فرماید: «اَلکادُّ عَلى عِیالِهِ کَالْمُجاهِدِ فى سَبیلِ اللّه »[5]؛ «کسى که  براى آوردن روزى خانواده و فرزندان کار و تلاش کند، همانند مجاهد در راه  خداست».

بنابراین زن و شوهر همانند دو مجاهدند؛ که یکى بیشتر در خانه و دیگرى  بیشتر در بیرون از خانه، هم پاى یکدیگر کوشش کرده و بنیان ثبات خانواده و  روابط دوستانه و صمیمانه را شکل مى دهند و نزد خداوند از جایگاهى شایسته  برخودار مى گردند.

آشنایى به امور همسردارى، خانه دارى و اصول تربیتى براى هر دخترى که  زندگى مشترک را شروع مى کند؛ لازم و بایسته است تا در پرتو آن بتواند امنیت و  آرامش را در محیط خانه فراهم نماید. امروزه لازم است دوره هاى آموزشى براى  زوج هاى جوان حتى قبل از ازدواج برگزار گردد و یا حداقل از طریق مطالعه و  دقت در تجربه دیگران بتوانند استحکام بنیاد خانه و خانواده را تضمین کنند.

حسن خلق که در آیات قرآنى از آن سخن به میان آمده و حتى پیامبر با عنوان  «إِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ»[6] مورد تمجید و ستایش خداوند قرار گرفته، به معناى نرم خویى، نیک گفتار بودن و گشاده رویى با دیگران است.

بنابراین با توجه به کاربردها و مصادیقى که قرآن براى حسن خلق بیان داشته  مى توان گفت که «حسن التبعل»؛ «و نیکوهمسردارى از سوى خانم ها» به معناى  رفتارها و هنجارهاى نیک و حتى فراتر از آن است. هم چنان که خوش رویى و  تلاش و فداکارى مرد در ردیف جهاد دانسته شده و چنین مردى را مجاهد در راه  خدا برشمرده است.

1]. روم30، آیه 21.